Sunday, May 16, 2010

treat.

การกำจัด อัตตา ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับฉัน
ฉันเรียนรู้ที่จะฝึกฝนการควบคุม ไม่ให้สิ่งนั้น กินพื้นที่มากเกินไป
ทั้งในระบบความคิด และ จิต
เริ่มจากการงดข้อเรียกร้องต้องการที่มีต่อผู้อื่น
(หลักแนวคิดจาก คุณ เสกสรรค์+ที่ฝึกงาน)
ซึ่งก็ค่อนข้างจะเป็นไปในทิศทางที่ดีเมื่ออารมณ์อยู่ในภาวะปกติ

แต่เมื่ออารมณ์ไม่อยู่ในภาวะปกติล่ะ?

เมื่อวานฉันได้มีบทสนทนาที่ค่อนข้างไม่ปกติเท่าไหร่
(แต่ปกติไปแล้ว สำหรับเราสองคน)
ก็เป็นการโต้เถียงแบบธรรมดาที่เราชินชาเสียแล้ว
แต่สิ่งที่ฉันรู้สึกต่างไป คือ การสูญเสียภาวะควบคุมอัตตา
สิ่งหนึ่งที่ตามมาแบบชัดเจน คือความรู้สึกไม่สบอารมณ์ต่อข้อโต้แย้ง
และความรู้สึกไม่สบอารมณ์ต่อคู่สนทนา
จึงทำให้ต้องกลับมาทบทวนอีกครั้ง
นี่เรากำลังเอาอัตตาของเราไปข่มอัตตาของเค้าหรือเปล่า?

คำถามล่ะ?
ทำไมเค้าไม่เชื่อแบบเรา?
ทำไมมันหัวคิดเด็กจังวะ?
ทำไมมันวัตถุนิยมจังวะ?
ทำไมมันไร้สาระนักวะ?
ทำไมแม่งยังเถียงไม่เลิกอีกวะ?

ทุกสิ่งล้วนเป็นข้อเรียกร้องต้องการจากอีกฝ่าย
ไร้สาระจริงๆ ตัวฉัน..
สุดท้ายก็ยังเหมือนเดิม

Saturday, May 1, 2010

i don't know what to do.




เราเหนื่อย เราเบื่อหน่าย เราสับสน เราท้อแท้
เราพอแล้ว.


:'((