Thursday, April 8, 2010

lonely are the brave.




lonely are the brave.
ฉันเจอคำๆ นี้ในหนังสือ TRY ของคุณวงศ์ทนง
ทันทีที่เห็นก็สะดุดเลย มันยังไงกันนะ?
พออ่านๆ ไปจนจบบท สรุปว่าฉันชอบบทนี้
ที่สุดในหนังสือ TRY เลย

พยายามจะเล่าอธิบายเนื้อความในบทนั้น
ที่คุณวงศ์ทนงเค้าเขียนไว้ให้คนอื่นฟังต่อตั้งหลายรอบ
แต่ปรากฎว่า ไม่ประสบผลสำเร็จ ไม่เห็นมีใครอินด้วยเลย ฮ่าๆ
แต่นั่นล่ะ มันอาจจะเพราะฉันเล่าห่วยมาก
เอาเป็นว่าแนะนำให้ไปอ่านเอง


แต่สำหรับฉัน.. lonely are the brave จริงๆ

ฉันเป็นมนุษย์พวกที่ชอบอยู่ร่วมกับคนอื่นอย่างสูง
ฉันเกลียดการอยู่คนเดียว ตั้งแต่เด็กยันโต
ฉันจึงเป็นคนที่มีเพื่อนค่อนข้างเยอะ
แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นคนที่ขี้เหงามาก

แต่เวลาที่ฉันเหงา..
เป็นช่วงเวลาที่ฉันได้ทบทวนความรู้สึกตัวเอง
เป็นช่วงเวลาที่ฉันได้อ่านหนังสือ
เป็นช่วงเวลาที่ฉันได้ฟังเพลงที่อยากฟัง
เป็นช่วงเวลาที่มันกัดกร่อน.. แต่ไม่ใช่จิตใจ

จนเมื่อเวลาผ่านไป ถึงตอนนี้ ณ วันนี้ ณ ขณะนี้

ฉัน อยากไปดูงานดีๆ บางอย่างคนเดียว
ฉัน อยากไปนั่งอ่านหนังสือในที่บางแห่ง คนเดียว
ฉัน เบื่อการคุยโทรศัพท์นานๆ (ทั้งที่เมื่อก่อนติดมากๆ)
ฉัน เบื่อการคิดถึงเรื่องอะไรที่มันกลุ้มใจนานๆ
ฉัน เบื่อการสอดรู้ที่ไม่เข้าท่า ที่ตัวฉันเองยังทำ


อะไรๆ มันเปลี่ยนไปมาก..
ไม่รู้ว่ามันเริ่มที่จะเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่
แต่ถึงวันนี้ ฉันภูมิใจและพอใจ กับฉันในวันนี้

ถ้าผ่านไปอีกปี.. จะเป็นยังไงนะ?


ที่แน่ๆ "ความเหงา" มันมีส่วนที่สร้างฉันให้เป็นฉันแบบนี้
เป็นเพื่อนสนิท ที่สนิทมานาน แต่ฉันกลับมองข้ามไป

ความเหงา สร้างให้ฉันกล้าหาญ

ถ้าเป็นไปได้ ฉันก็อยากจะลองเหงาแบบเต็มใจดู
อาจจะเท่ดีก็ได้นะ :)

3 comments:

  1. แต่ยังไม่อยากดูหนังคนเดียวนะ :D

    ReplyDelete
  2. เราอยากดูคนเดียวแต่ไม่กล้าสักที แต่ไม่มีคนดูเป็นเพื่อนมานานแล้วฮ่าๆๆๆๆ

    ReplyDelete
  3. :)
    คนที่อยู่ร่วมกับความเหงาได้ดี
    อาจจะไม่ใช่เพราะเค้าไ่ม่มีคนคบก็ได้เนอะ
    แต่เค้ายินดีที่จะอยู่กับมัน

    ReplyDelete