Thursday, April 8, 2010

best not.

ตลกดี.. พอเข้ามาจะเขียนหน้าใหม่
เจอหน้าข้างล่าง เขียนไว้ว่า มันจะไม่มีวันเกิดขึ้น (มั้ง)
เวลาผ่านไปหนึ่งอาทิตย์..

เออ.. มันมั้งจริงๆ เนอะ เพราะมันก็เหมือนจะเกิดละ :D


ฉันใช้ช่วงเวลาเกือบหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ด้วยความรู้สึก งงๆ
เหมือนจะทุกข์ แต่ไม่สุด
เหมือนจะสุข แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด
มันเร็ว แล้วก็เกิดอะไรขึ้นมากมายให้คิด
บางอย่างมันเหมือนจะใช่ แต่ก็ยังสงสัย
คิดไปคิดมา อ่านไปอ่านมา งง
เจอแต่คำว่า "งง"


เมื่อช่วงเวลาแห่งการทบทวนมาถึง มันก็ช่างน่างงไม่หาย
ที่เหตุการณ์ทั้งหลายก็ดูจะเลือนลางจากความทรงจำ
แต่เหมือนมันยังฝังตัว.. จิกเล็บ.. บ่งบอกว่ามันยังไม่จากไป

ฉันยังสงสัยอยู่ ว่าตัวฉันเองรึป่าว?
ที่พยายามจะผลักมันลงไปให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้
หรือว่า จะไม่ใช่?



แต่สุดท้ายแล้ว เวลาเกือบอาทิตย์ที่ผ่านมา
ฉันได้เรียนรู้ถึงความเจ็บปวดทางใจอย่างสูง
แล้วฉันก็ได้เรียนรู้ ที่จะเพิกเฉยกับมัน (มั้ง)

เอาง่ายๆ ดีกว่า
ฉันอยากที่จะปลง กับทุกสิ่งที่มันไม่เข้าที่เข้าทาง
ฉันอยากที่จะปลง กับทุกสิ่งที่เหนือการควบคุม
ฉันอยากที่จะปลง กับทุกสิ่งที่ธรรมชาติของมันสร้างมาแบบนั้น

บางครั้ง ก็ต้องยอมรับกับตัวเอง อย่างหน้าจ๋อยๆ
ว่ามันทำไม่ได้นะ บางเวลามันยังคิด บางเวลามันยังคลั่ง

แต่ฉันคิดว่า สิ่งสำคัญของประโยคนี้คือคำว่า "บางเวลา"


เลือกวางคำว่า "ความทุกข์" ไว้ข้างคำว่า "บางเวลา"



เออ.. มันก็ดูไม่ได้ทุกข์มากนี่หว่า :))

No comments:

Post a Comment